Asuman’dır ki o her daim,
En azimli sevgilim olmuştur,
Kara bulutlu gözleriyle,
Bir bakar ki sorma,
Ağlamaya başlayana dek,
Gülümsemeyi hatırlamayan.

Özlem,gel canım otur karşıma,
Yine kaçıp gittin değil mi?
Bile bile geri döneceğini,
Sen bana aitsin,
Takma kafana,
İkimiz bir bedene sığarız.

Gel gözümün nuru Nazan,
Alıştık nasılsa birbirimize,
Sen bensiz olamazsın,
Ben sensiz kalamam,
Ne gariptir ki sen;
Hiç bırakmazsın ellerimi.

Ah Rüya,
Belki de en değerli aşkım sensin,
Kızma bana ne olur,
Terk edemedim bir türlü seni,
Sevdirdin bir kere kendini,
Dönüşü yok bu sevdanın.

Bazen de bir Ezgi’dir koluma taktığım,
Kim bilir kaç yaşında şimdi?
Ama hiç yaşlanmaz aşkından,
Kulaklarıma bir fısılda da,
Bileyim daha kaç yıl benimlesin.

Ve şaşırmayın sakın,
Ayıplamayın beni,
Bir gün gecenin koynunda,
Hicran’la beni sarmaş dolaş,
Öpüşürken yakalarsanız,
Ayrılamam ben ondan,
Zaten o da benden vazgeçemez,
Bitmez yasak aşkımız.

Seni unuttum sanma Müjgan!
Ne güzeldi geceler boyu,
Seni sırılsıklam eden,
O gözyaşlarım,
Hakkını nasıl öderim bilmem ki?
Bir kere yanağından öpsem ödeşir miyiz?

Canan üzer beni tek,
Çok ağır sözleri,
Sözleri kelepçe dilimi bağlar,
Kırılgandır ama inceden inceye,
Gitti mi gelmez bir daha,
Uzak diyarlardaki sılasına.

Der ki Hercaî;
Bitmez bu haremde saltanatım,
Onlar benim vefalı cariyelerim,
Biz kuytu bir köşede,
Yaşarız aşkımızı,
Kimse bize karışamaz,
Hepsi birbirinden habersiz...

Hercaî

Nazan:Aşırı nazlı
Asuman:Gökyüzü
Canan:Gönülden sevilmiş
Hicrân:Üzüntü
Müjgan:Kirpik
Ezgi:Melodi
Özlem:Hasret
Rüya:Düş,hayal