Muavenet ve Eşref Bitlis’in anılarına

Hey be hey
Tutkunu olduğum görkemli Erciyes
Bilirim senin çağlar boyu nasıl kükrediğini
Dört mevsim üzerinden eksik olmaz kar
Azgın fırtınalar kopartamaz ak gelinliğini
Şimdilerde neden susuyorsun bilirim
Sanılır seni de bu acımasız doğa tutsak etti
Biliyorum bu sessizlik yaraşmaz sana
Seninde mi prangalar vurulmak canına yetti
Kaldır bir kez başını
Kopart prangaları
Özgürlüğün sıcak nefesini üfle yüzümüze
Yeniden doğ
Yeniden var olduğunu kanıtla
Güçlü ışıkların çarpsın yine gözlerimize
Öyle ya Erciyes
Öyle ya kara sevdam benim
Susuyorsun
Susuyoruz
Susuyorlar
Bir gün kabarırsa öfken hıncın taşacaksın
Susmanın korkudan olmadığını anlayacaklar
Öyle ya Erciyes
Öyle ya ak çağım benim
Haykıracaksın
Haykıracağız
Haykıracaklar
O an bitip tutsaklık
Küf kokulu prangaları
Parçalayacaksın
Parçalayacağız
Parçalayacaklar