Serap gibi gölgesi çöllerinde kaybolmuş,
Sevda yüküme ümit olacak kervanım yok.
İnsafsız dalgaların kaderine terk olmuş,
Dümensiz bir tekneyim; dalgasız limanım yok.

Bir küçük fidancıktım soğuk, kara toprakta,
Çekirdekten patladım bir tatlıca sıcakta,
Büyümekti muradım, bu zümrütten kucakta,
Yaprağıma ışıklar süzecek ormanım yok.

Varlığım hayal gibi, ne ölü, ne diriyim,
Hem fettan hem de asi, güzelin esiriyim,
Ellerimde bilekçe, parmaklıktan geriyim,
Kapısı özgürlüğe açılmış zindanım yok.

İbretlik bir sözüm ben, nidalarım duyulmaz,
En güzel besteyim ben, yar dilinden yayılmaz,
En tatlı şarkıyım ben, dinlemeye doyulmaz,
Nihavent taksimlere eşlikte kemanım yok.

Ne ölmekten korkum var, ne de soğuk mezardan,
Geri adımım olmaz bu cehennemî nârdan,
Bundan böyle tasamız ayrı düşmektir yardan,
Bir ömrün son deminde nazlanır zamanım yok.

Saadet Gökçe Hanım’ın izniyle...
Naim Özdamar /14 Ekim 2008