Senin çaldığın şarkıları dinliyorum,
Sana ait zamanlardan....
Erişemediğim kadar uzak,
Küçücük bir pencerede
Tutsak bakışlarımla.
İçimde yokluk savaşları....
Yok olma korkusu değil;
Yokluğunun acısı, yüreğimdeki.
Üşüyerek bakıyorum pencerene....
Gözlerimdeki yağmurlara karışır,
Titreyen dudaklarımdaki yakarışlarım.
Üşüyorum..üşüyorum ve korkuyorum..
Küçücük bir çocuk gibi.
Hayat denilen canavarın,
Kocaman ağzında yutulmaya hazır
Bir kırıntıyım sadece.
Öyle yalnızım ki hala;
Çaldığın şarkılara sığınıyorum çaresizce....
Bir güzel söz duyup..
Uzanacak bir el bulmak istercesine.
Yoksun..yoksun....yoksuunnn.........
Boş gözlerle bakıyorum pencerene,
Seni görmek istercesine.
Senin çaldığın şarkıları dinliyorum..
Herbirini kaçıncı kez dinledim hatırlamıyorum..
Sana ait bir zamandan..
Küçücük bir pencerede
’Tutsak’ kalmış bakışlarım....
Yokluğa..hiçliğe..yaşanmamışlıklara..
Sonra başımı öne eğip,
Razı oluyorum kimsesizliğime.
Fırtınalar kopsa hiç dinmeyen....
Öyle bir üşüsem ki;
Tatlı bir rüyaya dalar gibi....
Bir daha gözlerimi açmasam acılara....
Üşümüştü sevgisizlikten....
’Donmuş’! ....
Deseler beni bulduklarında..
Tüm şarkılar sussa....
Bir daha çalınmamak üzere..
Bırakın ısınmayayım artık...yoruldum..
’ÜŞÜMEK’ istiyorum.

Leyla Altınbaşak Kayan