Geceye vuruyorum kendimi epeydir
Bazen, çayıra çıkması gibi, küçük derenin
Sırtlayıp getirir onca çalı-çırpıyı
Saçar sağa-sola, darmadağınık
Kolay olsa gerek saçıp, savurmak
Ardına kadar dayayarak kapıyı
Yürüyorum önüm-arkam karanlık
Yürüyorum, dağın ardında ışık!

Kendimi geceye vuruyorum epeydir
Sığmayıp yatağına, taşması gibi, küçük derenin
Sürükleyip getirir bir yığın kum
Örter yeşil çimenlerin yüzünü
Yırtar sağı-solu, bozar düzünü
Kolay olsa gerek kesip, biçmek
Sertçe çarparak kapıyı
Yürüyorum, dört bir yanım uçurum
Dağın öte yüzüne varırsam otururum..

Epeydir geceye vuruyorum kendimi
Kaybolasıya kabuğuna çekilmesi gibi, küçük derenin
Erir gider taşların ve köklerin arasında
Benzi solar kıyısındaki sazların
Belki de gözü patlar kurbağaların
Kolay olsa gerek esirgemesi
Muhanetlerin resmigeçidi sırasında
Sımsıkı kapatarak kapıyı
Yürüyorum, önümde hala “belki yarın” sürüncemesi
Yürüyorum, dağın arkasında yıldız kümesi!

Hünkâr DAĞLI