İlk gördüğümde inanmadım gözlerime,
Deliler gibi sevdim seni sevgilim.
Sanki beni sana bağlayan bir şey vardı,
Adı aşk olsa gerek sevgilim.

Söylemekten çekiniyordum ilk başta,
Aşık olmaktan korkuyordum adeta.
Hiçbir şey düşünemiyordum o anda,
Ne denizin mavisi, ne erişilmez gökyüzü.

Tüm cesaretimi toplayıp söylediğimde sevdiğimi,
Yüzün kızardı, usulca kaçıverdin sevgilim.
Kızdı mı acaba, hata mı yaptım diye düşünürken,
Sessizce yanıma geldin; bende seni dedin sevgilim.

O an donup kalmıştım dünya durmuştu sanki,
Gözlerindeki deniz maviliğine dalıvermiştim sevgilim.
Yüreğim vücuduma sığmaz olmuştu, titriyordu artık,
Yeryüzü ayaklarımın altından kayıyordu sevgilim.

O gece hiç sabah olmayacak sanıyordum,
Gökyüzüne bakıp yıldızlara anlatıyordum seni.
Adeta yıldızlar kıskanmışçasına kayboluyorlardı,
Biliyorlardı artık onlardan çok sevdiğimi; seni.

Seninle her anımda çok mutluydum sevgilim,
Sensizken görenler delirdiğimi sanıyorlardı.
Etrafımda ki tüm güzellikler yok oluyordu artık,
Çünkü senden güzeline rastlamıyordum sevgilim.

Yalnız kaldığımda hep yokluğunu düşünürdüm,
O an dünya küçülüyor, içine sığamıyordum sevgilim.
Ya bir gün diğer aşklar gibi biterse derken tam,
Gözlerimden yaşlar akıyor, tutamıyordum sevgilim.

Seninle buluştuğumuzda değişiyordu rüzgarın yönü,
Aramızdaki sıcaklığa inat; üşütürcesine sevgilim.
Dinlediğimiz her şarkı bizim olsun istiyorduk,
Bu gün sevgiler günü; iyi ki varsın sevgilim...