0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1055
Okunma
Yalnızlığın örselediği bir yüreğin,
Köhne ezikliğinden yazıyorum bu şiiri.
Tabi ki içinde sitemler olacak.
Senin olmadığın kadar feryat olacak tabi ki.
Ben ister miydim,
Her dizesinde senin hasretin koksun.
Olsaydın da kokmasaydı.
Şairinde hasreti yazmasaydı.
Biliyorum her dize seni akrep gibi ısıracak,
Okurken.
Çünkü,
Benim parmaklarımdan hasretin yüreğime aktı,
Yazarken.
Bu şiirimde gözlerinin,
yıldızlara benzediğini okuyamayacaksın,
Çünkü yazarken yıldızlar uyuyordu,
Yağmurlar yağıyordu.
Akla zarar.
Hasret akşamları ağlıyordu
Ben ağlıyordum yokluğun kadar.
Bu şiirin son mısrasını,
Gözlerin,ah o gözlerin diye uydurdum.
Bu son şiirim sana özrüm olsun.
Yokluğun kadar,
Gözlerini de sevmeyi de unuttum…
