Canım,
Senin haberin yok.
Sarı sayfalar birikmiş göğsümün üzerine,
Ve yağmur taneleriyle uğurlamışlar bedenimi,
Bu kalabalıkta,
Issız ve kimsesiz,
Ben tabiata gark olmuşum,
Kahverengi ve yeşildir bedenim…

Karanlık bir perdeydi saklayan,
Arkasında sır dolu yaşanmışlıklarım
Koltuklarım hep boştu,
Öyleyse söyle,
Ne anlamı var, izlenmeden yaşamanın.

Tektim can-ı hürriyet aşkına,
Bazen yaprak oldum, bazen kök salıştım toprağa,
Ben sadece mükâfat olarak,
Tanrıdan seni diledim,
O beni, anlar dedim…
(of)bir bildiği vardır sahibimin…

Omzumda birikmiş yedi katlı semaya aldanma
Yük değildi beni diz çöktüren,
İnan ki nice aşkları helak ettim göğsümüm kafesini kaldırarak,
Ama her zaman olmuyor işte,
Bazı yaralar içe işliyor, alamıyorsun
Duygu yüklü bir şarapnel saplanıyor, tekrar sevemiyorsun…

Ben seni anlamışlıktan utanarak yüz çevirdim,
Zaten kendimin yarısı cevabım sendin,
Şimdi anlayışıma sığınarak,
Sana senden uzaklaşırcasına,
Kendimi son nefesimde sorguluyorum,
Acaba değerli ve yeterlimidir,
Birilerine inat, yaşarken ölümü göze almak
Artık çok geç, ben genç ölüyorum…
Üzerimi iyi örtün…