Ömür bir pasta
Her dilimde eksiliriz aslında
Ya tat alanlarca, ya da yaşça
Bıçak üzerindeki parmak izlerinden
Tanırız içimiz burkularak, canımız yansa da...

Bıçak, ya dost, ya sevgili
Ya en yakınımız, ya da canımız
Yoksa öyle dilimleyemez ki ustaca...

Beyaz bir peçeteyle sileriz
Ama önce
Keskin bıçağın üzerindeki izlerden
Acıları yalarız
Serçe parmağımızla...

O karışık tadın hüzünleri
Yürek damağımızda takılı kalır
Yutkunmak
Yutkunamamak arasında
İşte çoğalırız o anda...

Ve yine bekleriz eksilmeyi
Yaşam çarkında
Her birinin azı dişlerinin arasına
Bir kürdandan medet umarcasına...

Gönüllü neferizdir
İnsanızdır
Biliriz ki
Sevgi dağıtmak, paylaşmak
Varoluş nedenimizdir...

En son dilimimiz pek kıymetlidir
Kim kesecek
Nasıl bir hamleyle
Hemde göz göre göre
Sonrası mâlum işte...

Boş tabağımızı, iki el tutup
Kaldırırsa
Ve...geride bıraktığımız lezzete
Şükran sunarız!
Afiyet olsun hepinize!..



ayşe yayman


*yaşamak; yaşlanarak, eksilmektir aslında!..