1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1901
Okunma
Ağlayarak açtım gözlerimi dünyaya..
Ben miyim ağlayan, kader mi ağlatan?..
Kader kendi elindedir derler ama.
O da yalan.
Kaderimi, düzenleyim derken ,
Arka üstü yuvarlandım perişan..
Doğruluktan ayrılma, dürüstlükten şaşma derlerdi,
İyilik et, kimseleri incitme derlerdi üstelik..
İşte bu yoldadır ki, ilerledim kendimi bildim bileli.
Doğru oldum eğri çıktılar.
İyilik ettim, sırtımı çamura buladılar.
Sustum yine, incitmedim hiçbirini,
Bu seferde batağa sapladılar.
Ben mi dedim aptal,
Yoksa iyilikler mi durdurdu beynimi?..
Kara çamurdan sıyrılıp ak olmak istedim,
Yüzüme gözüme bulaştırmışım meğer,
İyilik dipte kalmış,
Kötülük tüm dünyayı sarmış..
Şiirin sahibi
Cevap Yaz