Aşk ne büyük nimet kalbi besleyen,
Sense o muhteşem aşkı süsleyen.

Senle doğar güneş şenlenir âlem,
Senle huzur bulur sonlanır elem,
Hep seni düşleyip durmadan yazar,
İlhama ihtiyaç duymayan kalem...

Aklımı cezbeder al yanakların,
Sevdayı nakşeder bal dudakların.

Rahman’a baktığım yerde gözlerin,
Dünyaya çektiğim perde gözlerin,
Gönlümü daldırır bir bakış yeter,
Dermanı olduğun derde gözlerin...

Hasrete mağlubum öksüzüm ecem,
Baksana ağlıyor gündüzüm gecem.

Bil ki azaptayım bil ki yorgunum,
Belki delirmişim belki durgunum,
Müptela olmuşum anlamaz mısın?
Ben bana hükmeden gönle vurgunum...

Can diye belleyip sevdiğim kadın,
Dilde şiir şiir övdüğüm adın.

Her an’a zulmedip ekledim keder,
Vuslatı günbegün bekledim yeter,
Söyleme sevdiğim kıskanan olur,
Senle geçen ömür en güzel kader...

İsmail Koray Şimşek