Zifiri bir sükuna bıraktı bu gece kendini kent
kimi görsem mahcup
kimi görsem şaşkın
herkes suskun ve umarsız
saçlarından güneş sağayım küçük adam
ne çare!
zaman zaman dedikleri
yorucu bir zincirleme
öylesine menfi
öylesine alçak
yarın yine gün doğacak
zindanıma bir parça nohut
bir parça ekmek
bu hüzünler hep biraz mercimek kokar
hep biraz mercimek
.
yarın bugün olunca derdi şair
yarın bugün olunca
zaman gülerek el sallayacak ardımızdan
aldırma küçük adam
sana yüzmeyi öğreteceğim kuytu bir koyda
kendini denizin tuz kokusuna bırak
bırak ki
buradan uzaklaşalım
bu insanlar
biraz daha kalırsak eğer
sağlam kalan son yanlarımızı da alıp
söküklerini yamayacaklar
şefkatimden yaralıyım diye
beni züccaciyeci mi bildin a canım

iyisi mi
sen yine git de
biraz su doku!
eşsesliliğinin güzelliğine vurulayım güzel Türkçe’m
kimileyin ne de şakacısın!