Gün ortası,tenha’dan uzak,uzun caddede
Hayatın raksı;binbir ses,cümbüşü içinde
Bu sesler dinmeyecek,bu sesler hep içimde
Dinmeyen şu sancımla,hicranın uğultusu..

Nereye gitsem sesler,gölge gibi peşimde
Her yönden binbir çığlık,tümüyle kulağımda
Aynı ses,aynı ritim;örs gibi inlemekte
Gittikçe artan sesler;nabzımı yoklamakta..

Yol bulup düşünceme akan,gizli endişem
Aksettirdi ruhumda,yer bulan düşünceyi
Gün ortası yalnızlık,şu ölesi kederim
Dinmeyen şu sancımla,gittikçe artan sızım..

Hızlansın adımlarım,kaybolayım uzakta
Gün ortası ardımda,gölgem gitsin önümde
Güneş arkamda dursun,karanlık yavaş yavaş
Dinmeyen şu sancımla,doğsun artık,gecemde..

Bana yeni bir dünya,biten gün arkasından
Günle barışık değil,gün ortasından uzak..
Hayalinle doğacak,taze gelen geceden
Herşeyinle sen ve ben,şu ayrılıktan uzak…

Recep Gülşen