Yine ellerimiz bir sokak kedisi arıyordu
Aşk onarsın istedik kırık dökük içimizi
Peçeteye yazıp verecek sandık mutluluk formülünü
Aşk dokunacak elbette kimsenin giremediği dehlizlere
Periler süsleyecek dedik o gün hayat cibinliğimizi
Sen ‘ben’ olmuştun, ben her zaman ‘sen’dim zaten
Zamanın önüne geçmek zorladı çeperlerimizi
Dizlerinin dibine suskun çöreklendim yanaklarım kırmızı
Durmalarım asıldı bakışlarındaki darağaçlarına
Kavrulmuş unutulmuş esir yarınlarıma
Ellenmeyen kapı zilleri
Çalınmayan kalpler
Korkusuz gözaltı şişmeleri eklendi
Aşk onarsın istedik perişan yanlarımızı
Pardösümüze iliştirilmiş yazgılar sığmadı kentin daralan sokaklarına
Aşk dokunacak elbette dilin dönmediği anlarda senliliğe
Düşler ışıldatır sandık o gece karanlığımızı
Sen ben yok olduk…
Bir toz duman üstü kokusu isli
Acısı gerçek öykülerin efendisi misali
‘biz’ olduk tamiri için yaralarımızın
Bir fırtına üstü yakası simli
Yankısı ürkek türkülerin sırdaşı misali
‘biz’ olmalıydık dedik
Olabilirsek…

05.02.09
Nadir Keleş