Sabah olmuyor
Geceyi uzatmakta
Yokluğun
Yıldızlar kararmakta
Ayak izlerinin peşinde
Nefes alınmıyormuş meğer
Sensizliğin garipliğinde

Sabah olmuyor
Kadehler çoğaltmakta
Hayalinin mavileri
Zamanı üşütmekte
Yanık ezgilerinin
Duvarlarıma sinmiş
Hasret gözyaşları
Yaşamak
En ağır yükmüş meğer
Sensizliğin hüzün denizlerinde

Sabah olmuyor
Tanrı çağırmakta
Tenimin çaresizliğine sığınıp
Dualarımdaki son nefesimi
Ben böyle değildim ya...
Karanlığa bile selam verirdi
Hükmederken
Yüreğimin al küheylan heybeti
Kehribar tesbihi çekmek
En acı zulümmüş meğer
Sensizliğe giden dakikaları sayarken
Gittiğin sokağın köşebaşlarında

Sabah olmuyor
Suskunluğu derinleştirmekte
Gözyaşlarımın yalancı okşayışları
Siyah hiç bu kadar koyu olmamıştı
Sensizlik böylesine hiç koymamıştı
Beni kucaklarken mevsimsiz hicranlarda
Unutulmayı hiç böyle ezberlememiştim
Solmuş bir resmin dokunuşlarında
Kurumuş karanfilin yapraklarına
Yekunum
Sıfır olmakmış meğer
Yanılgılarımın
Sana açılan defteri kebirlerinde