dokundun mu
en acısıyla sözlerini alıp da
kaleminle ruhuma?

kan fışkırır gözlerine
duygularımın dehlizinden,
gelme!

savurduğun,
fırtınadaki yaprak değil:
ben.

etimi bürüyüp ruhuma
geçmişim karşına.

hadi yık,
hadi dağıt,
yeterse gücün
duygularıma!

acımaz ki şahin pençelerin
gözlerinin önünde
kıvransa da
ruhuma.

erişilmezlerdeyim,
dokunma!

ateşin içinde ’su’yum,
ferahım
senden öte.

karanlıkta güneşim,
yakışım senden geri.

hadi gel,
uzat ruhundan bir nebze,
öpeyim.
yansın tenin,
delinsin ruhundaki kara delik.

sevgisizliğinde ağla!
kanatsızlığınla uç!
sonu olsun evrenin dün!
gülüşü olsun
uçuk bulutların
kanayan gün...

haydi ,
bıraktım zincirini tutkunun
gitsene !

kırmızıda siyahın
gölgesi yok,
yüreğinde
sevginin!

ruhunu sakladığın
öfkenin ardından çık!

nefretinde aşk var
buram buram...

kör mu oldu kalemin
gönlün gibi?
yazsana !

aç yüreğini,
bulayım dizelerinde
kimsesizliği,
sevgisizliği,
tükenmişliği...

nasıl sarıldın nefrete,
aşkı gömüp yedi kat yere?
anlatsana.
hadi.
desene!















SERAP HOCA