1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1067
Okunma
Seher vakti denize öykündü toprak
Acılarını döktü gökyüzü
Bahara özendi kara kış çorak toprak üstünde
Açıldı semânın kapıları döküldü katre
Yalınlığın kıyısında birkaç yitik ruh
Topladı gökyüzü incilerini
Zamanın unuttuğu yitikliğe
Tengri’nin elleri değdi, bu sabah
Sayfalar arasında unutulmuş gül yaprağı
Çorak bir iklimin kucağında kurutuldu
Her bir katre gülümsetti toprağı
Döküldü sevgilinin hayat çizgisine umutlar
Sıradan bir dilde tanıdılar onu
Çoğu kaçtı, saklandı, insanların
Bizim ana yasamız tek emirlikti
Islan o yağmurda,kardeşin toprak kadar
Cevap Yaz