I.
Son vurgununu da yaptı dalgalar
Uçarken martılar mavilerde
Kimse görmedi
Vurulduğunu
Hiroşima’yı andırır günlerden
Doğdu çocukça şiirler

Annemin sandığında gizlenen
Babamın dudağındaki küfürler
Bozdu bütün rüyayı
Olmayacak duaların
Ahir zamanında kaldı
Vaatlerin avuttuğu
Çocukça gülüşler.

Hanginiz büyümek isterdi
Pembe düşlerin örttüğü rüyaları
Kim kana buladı?

Hıncın da hırsın da
Kınında saklı dururken
Yıkılmış hayatları
Omzuna alacak kadar
Kim büyüdü?

II.

Son demini yaşadı mavilik
Kızıllığında ufkun
Son vurgununu da yaptı dalgalar

Oysa
Firavun inadını çoktan yenmişti
Erimişti mum gecede

Kaldırım taşlarına tüneyen
Kırılmış ellerin
Buruk acıları
Kaldı
Mısraların sol yanına yaslanan
Harflerde.

III.

Son bir kez gülüşün
Düşsün geceye.
Ve
Dalgalar sinsice girsin
Düş diye
Sensiz kıyılara.

Dağılan bütün harfleri
Sahiplen
Fark etme son sözlerini
Ufkunda kaybolan geminin.

M.S./2009
Kahramanmaraş