BÜYÜCÜ

BÜYÜCÜ

Þeytan daðý denilen yerde
Bir büyücü kadýn yaþarmýþ.
Aþka inanmayan taþtan kalpleri
Büyüler büyülermiþ de karasevdalý yaparmýþ.

Yüreðimde yenilginin acýsý,
Yollandým þeytan daðýna.
Bir akþam üstü vardým,
Büyücünün o taþtan maðarasýna.

Dedim:” Bir halden bilmeze düþtüm,
Al bütün varýmý yoðumu.
Bir büyü yap da öðrensin þu kýz,
Sevdanýn ne yaman þey olduðunu”.

Ýki kalp oydu iki taþtan,
Attý bulanýk bir suya.
Üç zaman sonra gel diye,
Seslendi kör bir kuyuya.

Aradan üç gün mü, üç ay mý desem,
Bir akþam üstü çalýndý kapým.
Olmuþtu o deli dolu kýz sersem,
Ne hallere düþmüþtü Allahým.

Kara gözlerinde kara gecelerin ateþi vardý.
“Sev beni sev” diye yalvardý.
“Git” dedim,”git istemiyorum artýk seni,
Biraz da sen öðren acý çekmesini.
Geceler boyu duy bir yol ,
Yalnýzlýðýn kahreden sesini.

Yalan dostlar yalan,
Ortada ne büyücü var, ne de büyü.
Yýllardýr avunmak için uydurdum
Bu yaþanmamýþ öyküyü.

(Alýntýdýr)