Tevhidi andırıyor minarelerin ey İstanbul!
Düşün Allah’ı, Allah’ı düşün kıl tevekkül
Sen Peygamberin müjdesisin Fatih’e
Kalk yeniden diril, bu senin hakkın İstanbul
Tevhidi andırıyor minarelerin Ey İstanbul!

Bıraksan ağlayacak, yok ki konuşsun dili.
Kahpedir kimisi için, kimisi için sevgili.
Bıraksan ağlayacak yok ki konuşsun dili,
Beyoğlu, Üsküdar, Fatih hepsi kederli,
Bıraksan ağlayacak, yok ki konuşsun dili.

Hicabını yaşıyor İstanbul’um ağyar,
Simasında kalmamış o eski bahar
İstanbul yarinden ayrılmış bir yar,
Bütün ihtişamıyla her akşam,
Hicabını yaşıyor İstanbul’um ağyar.

İstanbul tarihimiz, yok ettik tarihini İstanbul’un.
Kırılmış kalbi mahzun Ayasofya’nın
Kalbinde en büyük yarasıdır bu İstanbul’un.
Fatih’in sesidir mimberinden duyulan.
İstanbul tarihimiz yok ettik tarihini İstanbul’un

Belli ki sen Kanuni’den kalan son rüyasın,
Sana bu tarihi reva görenler utansın.
Tarihinde yok bu senin, bu senin son yasın,
İstanbul benliğini yitirenler utansın.
Belli ki sen Kanuni’den kalan son rüyasın.

Ve İstanbul seferler yapmak istiyor cihanın her yerine
Gün doğarken İstanbul’un her semtine,
Dolamış minareleri “Allah” sadasını diline
Ordular toplanmış kumandan yok yerinde,
Ve İstanbul seferler yapmak istiyor cihanın her yerine.


YÜCEL DEMİRTAŞ