tüm şakımalardan daha sesli sözün dudağı
lâl oldu
akit parmak uçlarına pusu kurmalarda
titredi sahiciliğin bu denli bulaştığı kelimeler
içtenlikle yürek mühürü aldı yerini

an yayıldı zamana mekansa gece
kesişti aynı dilekte us
dans etti çınlamalarda

soğuğun yakıcı sıcağı güneş emsali ışıklı
adım adım değdikçe basamağa
kuş sesleri bile karardı utandı
uzaklığınca şanlı iki yürek habersizce aydınlandı

eşsizlik gerçeğin rakkas eteği gibi renkli oluşunda
canını yitirmekten korkan yalanın
açık olsun yolu yılanın
son nefese kadar ihtiyaç duyulmayacak
hangi koyunda isterse bulsun soluğunu
ya olacak ya da olacak
dedi sözün özü

gözün görmemesi önemli değil
keskin bakışlı yürek gözü
söz ise söz
olur mu bundan közlüsü
yürekte doğup parmak uçlarına dayanan akit
söz mü

serçe parmağında yüreğim
al bir ip endamında
baktıkça sözünü hatırla...

ASLI DEMİREL...