isyan ettim bir an
hala bu hayatta oluşuma
sonra da acı bir pişmanlık
yerleşti bağrıma

bil dedim
kendi kendime
elindekilerin değerini
doyumsuzluğu değil
doymayı öğret nefsine
yokları görme varlara tutun
aslında ne çok kazançtasın
hissetsene

bir evin var
ne yapsın evsizler
dışarısı ayaz
sıcakta oluşunu da düşün biraz
ocak yanıyor
varken üstünde bir tas
üzül sokaklarda
aç susuz yatanlara
kendine tutma yas

daha anne baba hasreti bilmedin
yanı başında üç küçük meleğin
halâ tutuyor ayağın elin
yapayalnız
kimsesizlerin olduğu dünyada
elinde olanlarla yetin

gün geliyor
mağaza mağaza geziyorsun
yemeğe ne hazırlasam diye dert ediyorsun
ya bir lokmaya muhtaçlar
hangi mutsuzluğa soyunsun
şükretmen için
bunları yazman mı gerekliydi
utanmadan isyan da ediyorsun

nankörsün sen nankör
görmüyor musun gerçekleri
olmuşsun bakar kör...

ASLI DEMİREL...