Ufukların kaderi yırttığı yere gitmek isterdim
Bir tutam sıcaklık koyabilseydi avuçların/ avuçlarımda
En kalın zincirleri söküp perçinlerinden
Zamanı durdurmak isterdim saçlarında.

Bazen gözyaşlarını bırakıp ardındaki gözlere gitmek gerekir bilirim
Ama sen farklı olsaydın, gitmeseydin
Ne olurdu yeniden boyasaydık güneşi, ayı
Çiçeklerle donatsaydık dünyayı…

Nereden bulup da geçirdin yüreğine ayak izlerini
Hangi karanlık sesler fısıldadı kulağına
Hangi cazibe çekip sürüdü bileklerinden de
Gözlerimi serptin tökezleyen yollara.
Kendi halkamda izini sürüyorum hep/
Aynı noktada takılı kalıyor dudaklarım
Söylenmemiş bir “Gitme! ” dikiliyor karşıma
Pişmanlıklarım damlıyor
İnanmazsın belki, inanmazsın ama bak, ne olursun bak
Aynalar bile ağlıyor halime…

Son bir iyilik yap n’olursun
Yokluğun yüreğimi alıp götürdü ardından
Bari rüyalarımdan kaçma
Sensizliği orada öldürmek güzel
Her şafağa kanım bulaşsa da
Yorgun meltem düşleri görmek güzel.

Nasırlaşmış çağırmalarım, ’Gel! ’ deyişlerim…

Ah! Ah’
Kirpiklerimin kapanma aralığına sıkışmış yüzün
Ve kaldırımlara asılmış “Biz ayrılamayız” diyen sözün…
Biz ayrılamayız!




Turgut Uzdu




(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.