Issız denizlerimin kıyısında bir fener olmalıydı
Bir türlü ulaşamadığım silik bir de ışığı
Rotamı o çizmeliydi
Ben heyecanını yaşamalıydım vuslatın deli pervanelercesine
En karanlık noktalarda bile ben onu aramalıydım, ona yaklaşmalıydım…

İllaki aynalar mı kırışmalı, ne diyorsun, ne yapıyorsun farkında mısın
Solgun bir yaprakla mezarlığa davet eden son baharı mı yaşamalı günlerim
Mertçe, delikanlıca ardından harcadığım bu kaçıncı yıl sensiz/bilmez misin
Bilmez misin gözü yollara düşmüş biriyim
Dalgalardan medet uman,
Yokluğunun tutuşturduğu gönlümü sorma / ki
Duman duman…
Aslında nerdesin bilmem
Kimsin, gel diyen ya da tutmak için uzanan ellerin var mı, bilemem
Gözlerim yakamozları tarıyor
Belki diyorum, belki bir denizkızıdır
Bir yunusun sırtında el sallıyordur
Gülümseyen aşk dolu gözleriyle belki o da beni arıyordur…

Zamanını şaşırmış martılar gülmemeli artık arayışlarıma
Boynumu bükmemeliyim
Islak rüzgârlarda üşümemeliyim…

Çok beklettin, çok
Anlatsaydın da öğrenirdim
Beklemeyi öğrenmem için bekletmen gerekirmiş
Bir tane yüreğimi iki yaptım sanıyordum
Yüreğinin bir olduğunu
Nerden bilebilirdim…

Şu baharın da taze güneşi olmak dururken nedir ayaklarındaki suskunluk
Yollarındaki durgunluk nedir
Oysa gelseydin
Serin bir kaynak suyu olsaydın yüreğimde
Baharımdaki çiçeklere can verseydin
Renk verseydin
Yüzünü yeniden çizseydim neşeli zabit kalemlerle
Ufuklardan çerçeve yapıp assaydım gökyüzüne
Dalgalar beni kıskansaydı
Mutlu olsaydım ya da
Şu kırık güvertede beni son kez
Son kez mutlu sansaydı.
Saatin tik taklarına hapsolmuşum
Hem gündüzümde, hem gecemde gidişin var dönüşün yok
Sensiz gelen şu ertesi günler
Ve dünler…

Şafağı göremeyeceğim sensiz bir güne muhtaç ve mahkûm etme beni
Gel artık
Gel!

Turgut Uzdu




(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.