Göze alınmamış yolun başındayım
Henüz çıktım hüznün zindanından
Aynada bıraktım dünkü yüzümü
Gamzemde mevsim güz
Bilinmeyen bir şehrin içindeyim
Annem gibi kayboluyorum ben

Eğrelti duruyor aklımda bahar
Sevdalara yakıştırılmadı gönlüm
Yeni duydum karanlığın türküsünü
Bu gün düşerken dizlerimin üzerine
Cemreye benziyordum
Annem gibi üşüyorum ben

Yağmurlarım kesilmiş, gözümde çöl bulutu
Tane tane anlattım anlamadı aklın kuyusu
Rastgele sallasam kılıcı
Yaralı bir serçe ağlar rüyamda
Peşkeş çekildi ömrüm darağacına
Annem gibi ölüyorum ben

Razı geldim ayaklarımda prangaya
Adımı saklamadı martılar
Gözden çıkarılmış can parçası
Uçurum kenarına atılmışım
Sahrada unutulmuş mayın
Annem gibi ağlıyorum ben

Perdeleri açıp akşamı bekliyorum
Sıcak ekmek buğusu değiyor dudağıma
Çiçeklerim cam kenarında kırıtıyor
Radyoda buğulu bir ses
Deli çağlarım düşüyor aklıma
Annem gibi özlüyorum ben

Geceleri uykularım firarda
Ayaklarım yerden kesiliyor yağmur yağdığında
Her sokak aynı adrese varıyor
İçim papatya bahçesi
Yemeden içmeden kesiliyorum, içim söyleniyor
Annem gibi seviyorum ben


Nevim Karahan