5
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
952
Okunma
Üstüme alıyorum kapıları
saçaklarına yağmaktan
değil
ağlamaktan çürümüş
bir eve yangın sesi taşıyorum
bahçesinde çingene otlar
büyütüyorum
pervasız hayata
avlusunda unuttuğum
çocukluğumun kara lastiklerini
çıkartıp beyaza basıyorum
ne kadar yalın ayağım varsa
yürüyorum sana doğru.
izlerimin
yerine dizlerimi seviyorum
şimdilerde
kireç kesmiş duvarında
sobelenmeyi bekleyen gözlerle
sayıyorum
kendimi bu YÜZ den çıkartıyorum
astarıma bakıyorum.
üstüme alıyorum kapıları
çocukluğumu içerde bırakıyorum
siyah beyaz dönemden kalan
tek renkli yalana sarılıyorum
suya düşüyorum........
Cevap Yaz