Yan yana yürüyorduk onunla
Bir elini boynuma dolamıştı
Öpecek sanmıştım neredeyse beni
Kızıl tomurcuklar oluşmuştu bir an yanaklarmda
Yakınlaşmamıştım hiç ben bu denli ona
Herhangi bir kız da
Yakınlaşmamıştı hiç o denli bana…
+=+
Terlemiştim
Sokulunca yanıma
“Yemekte ne var “ dedi
Konuşamıyordum, dilim tutuldu adeta
Neredeyse titreyecektim
Şunu da söyledi bir ara,
”Ben de gelebilirmiyim ? ”
Puslanmıştı birden sesim
Ancak, “bilmem ki” diyebilmiştim...
+=+
İkimizde on iki yaşlarındaydık
Bitiriyorduk artık ilk okulda ki işimizi
O zamanki adıyla yani,
İlk mektep beş’i…
+=+
ROKSAN !...
Adı ROKSAN’dı
Unutmuştum ben soyadını
Lakin aradan çok uzun yıllar geçmişti
Bir içim suydu onun yüzünün şekli !...
+=+
Dalgalı saçlı ve sarışındı
Kız irisiydi ROKSAN
Zengin kızıydı
Yani o fakir semtin zengin varlığıydı
Fakir çocukların yemek yurdunda
Onun ne işi vardı
O zaman sanmıştım ki
Kendisiyle ilgimin seviyesini tarttı…
+=+
Nerden bile bilirdim ki
Roksan’ın gönlünün alçaklarda uçabileceğini
Yıllar sonra çözmüştüm bu samimiyetini
Çok daha net değerlendiriyorum
Ben onu şu sıralar şimdi…
+=+
Düşündükçe içimden
Hala O’nu titrerim ben !
Gerçek bir sevgi güverciniymiş meğer
Yüreğime konup o yaşımdayken
Ve ilk mektebi biterirken
Uçup gitmişti ROKSAN,
Uçup gitmişti çocukluğumun terli ellerinden…
+=+
Kim bilir,
O şimdi nereler de ?
Hangi bensizliğin yitik duygusun da
Ne yapar ve yüreğinde esen hangi iklimdir
Dahası mutlu mu, mutsuz mu kim bilir
Dul mudur, evlimidir ?
Bugüne dek kaç çocuğu olabilir…
+=+
Anlayamamıştır eminim
Onu kimse benim kadar
Kocasının yüreği acaba sevgi dilli midir ?
Hümanistmidir yoksa idealistmidir ?
Roksan’a sanki benden başka
Herkes vefasız gibidir
İnşallah o mutlu bir yuva sahibidir…
+=+
ROKSAN !...
Çoğu zaman
ROKSAN yazardım kendi kendime
Boş gördüğüm tüm sayfalara
Defalarca, defalarca !
Bir sürü ROKSAN’ım olurdu benim
Defterlerimin satırlarında hep onu gezinirdim
+=+
Ve O’nun,
Harfleriyle oynaşırdım titreyen ellerimle
İsminde ki harfleri okşardım edepsizce !
Gizem yüklü bir merasim geçerdi içimden
Bakamazdım aynalara
Bakamazdım ben !
O çocuk gönlümle
ROKSAN belki beni böyle hisseder diye
Utanırdım benliğimden…
+=+
ROKSAN !...
Anılar ormanında
Sevgi giysili iki yaşam
Henüz filiz halindeyken olgunlaşmadan kaybolan
Ve zamanın çelik avuçlarını bile acıtan
Anılar !...Anılar !...Yitilen anılar !
ROKSAN VARDI BENDE BİR ZAMANLAR !...
========
İ . Hakkı Gürcanok
================
2008 /İst./şile/ Ağva
- - - - - - - - - - - - - - - -