Anlamazsın ki gençken;

Delicesine eser kavak yelleri serde,
Anlık karar verirsin düşüneceğin yerde..

Kırık dökük hayatın taşlarına basarken,
Düşlerini umudun dallarına asarken,

Bir çırpıda harcarsın altın yaldızlarını,
Yarına saklamazsın dilek yıldızlarını..

Sen,yendin zannedersin yaşama korkusunu,
Hiç hesaba katmazsın zamanın tortusunu..

Öyle bir an gelir ki,

En parlak ışığını kırınca doğan güneş,
Yanlış gemiler yakar yön değiştiren ateş.

Yaptığın tüm seçimler ömre barikat olur,
Yaşanmamış sevdalar gönle tarikat olur.

İçindeki tek çiçek ansızın soluverir,
Yüreğindeki bahar hicranla doluverir.

Ve çocuksu düşlerin avuçlarını yakar,
Öksüzdür umutların,yanaklarından akar..

Çünkü hayat dediğin,

Kimi zaman nefestir alırken yorulduğun,
Çoğu zaman kafestir kalırken yorulduğun.

Her sözüne kandığın alev gözlü şeytandır,
Doğuşu şansa kalmış kaderde gizli tan’dır.

Çabuk biten sefadır doğduğun gün sürdüğün,
Geç kalan bir vefadır öldüğün gün gördüğün.

Sahibinden kiralık tek kişilik bir saldır,
"Bir varmış" la başlayıp,hep yok olan masaldır..