duyuyordum sesini
artık ağır geliyordu
zayıf omuzlarına binen yük
ağlıyordu biri

alışıktınız
kesecekti sesini

siz birilerinin yerine yaşarken
sizin yerinize ölünmesinden
memnundunuz

siz hep uyanıktınız
biri hep uyuyordu

alışıktınız
uyumaya devam edecekti

sonunda uyandı biri
gözlerini açınca öğrendi
öğrendikçe bildi
aydınlandı karanlık

öyle çok korktunuz ki
gerçek yüzünüzden
korkunuzu saklayacak
maskeler aradınız

içi boş bir çırpınmaydı
çırpındıkça çıplak kaldınız

tek güvendiğiniz
derme çatma sandığınız yüreğiydi
rast gele vurmaya başladınız

alışıktınız
nasıl olsa yıkardınız

zannettiğinizden sağlamdı yürek
ve saldırdığınız
kapakları hiç açılmamış bir barajdı

ilk defa kendi işinizi kendiniz yaptınız
siz doldurmuştunuz
siz boşalttınız

verdiğiniz ne varsa
hepsini geri alacaksınız…