Yirmi Yanvar (20 OCAK 1990) Şanlı Bakü direnişinin unutulmaz anısına

Azatlık meydan buldu,
Mazlumlar bayrak açtı;
Gök Hazar silkelendi,
Ruhlar birleşti, taştı;
Zulmetin gerçek yüzü,
Silahlar, ölüm saçtı…



Karanfili biçtiler,
Tankla ezip geçtiler;
Barıştan dem vurarak,
Cinâyeti seçtiler.



Karanfili der şimdi!
Şehitlere ser şimdi!
Bedeli can vergisi,
Vatan olur yer şimdi.



Karanfilim ocakta,
Balam gitti kucakta;
Döktüğü kan boğacak
Zalimi dört bucakta.



Karanfilim uyandı,
Neft’in od’una yandı,
Kar yağan toprağına
Su döktüm, su da yandı.



Karanfilim kan çiçek,
Azatlığa şan çiçek,
Biz yandık o da yansın,
Bu Ocağı an çiçek!



Karanfilim uç aldı,
Bolşevikler suç aldı;
Ben de yakında derim:
Türk Urus’dan öç aldı.



Karanfil türem, türem,
Yaprağı perem, perem,
Yaralarım sağalsın,
Em ol, yarama sürem!



Karanfil deste kaldı,
Kokusu dostta kaldı,
Dost ağız aça bilmez,
Gözlerim pusta kaldı.



Karanfilim budandı;
Kurtulana ’ yol and’ı ’:
Birleşen bütün canlar,
Özgürlüğe adandı.



" Bitsin emperyal zulüm
Ya İstiklal, ya ölüm! "



Karanfil oylum olsun,
Süğsün, dal boylum olsun!
Her ananın dileği:
Bu yıl bir oğlum olsun!



Karanfiller solmasın,
Hârâmîler yolmasın,
Yabanın ayıları,
Varlığımı çalmasın!



Karanfile su verem,
Hem gül kokusu verem;
Bütün Türkler bir ordu,
Tek dil, azat, "süveren"!



Karanfilim duyar mı?
Söz, aslına uyar mı?
Hâlinden anlayanı,
Kan kardeşi sayar mı?



Karanfili bağladım,
Düğümünü dağladım,
Şehitler sorağında
Dirliğime ağladım.



Hay başımın sağları!
Duman sardı dağları...
Karanfilim gül gayrı,
Gelsin birlik çağları!



Fermanım kan çiçeğim,
Göynüyen içimin,
Depreşen duygularımın simgesi
Can çiçeğim heyyy!



Bu kutsal direnişde toprağa düşenlerin,
Domurcuk sâbilerin,
Gonca kız, kızanların,
O fidan civanların
Âhı yerde kalmamalı;
Hıyâbanda yatanların ak süyekleri,
Bizden yana sızlamamalı.



Selam sana! Saygı sana! Şan sana!
Gadan alam,
"Can sağ iken yurt vermek yok düşmana!" (1)



Heyy heyyy!
Yine de hey heyy!
Kara donlu, kızıl kâfir yetti be,
Hele bas geri!
Gözü dönmüş, câni ruhlu kof çeri,
Kara bağlan gayrı, cengim var benim!
Al, yeşil üstüne, göğün bağrından,
Dört mânâ çarkında, rengim var benim!



Düşman için öğüt aldım atadan,
Elegeş’ten, Orkun’dan, beş kıtadan;
Tufandan emânet görklü "yada"dan,
Yiğitlere destan, seng’im var benim!



Gökten bomba yağsa, toplar çıldırsa,
Dünya birlik olsa, ordu kaldırsa,
Yedi düvel, yetmiş yerden saldırsa,
Hepsine yetecek dengim var benim!



Kaçma nâmert! Kaçman bile ar bana;
Zerre hakkım kalsa yurtlar dar bana;
Uzak, yakın, her mesâfe bir bana,
Işık atım, şimşek süngüm var benim!



Yükseldi bayrağım, artık inemez;
Er olan er, yol and’ından dönemez!
Gönül gücü şahtır, teknik yenemez,
Îman cevherinden tankım var benim!



Şehitler burcundan azat gün doğar;
Erir Demirperde, yıkılır duvar.
Bilge nârasıyla kükrer de Hazar,
Koçak sinelerde, yankım var benim!




YUSUF BİLGE