acıma
ve sevgi
el ele vermedi
ateş de fokurdayarak alevlendi
değişti ölümün şekli yaşayanların ağzında

bir deprem, bir su baskını bir fırtına
dokunduğu yeri kavuran
gözleri yakan bir furya

yağmur yağıyor hiç durmadan yağmur yağıyor
gök gürültüsü topraklar üzerinde uzun yankılar bırakıyor
umutlar saplanıyor balçığa

gözlerimiz ıslak-sonsuz ıslak
o denli derin
can çekişiyor bakışlar, ağu var kadehte
elde -dilde ağu var

kim kurban-kim kahraman
candan can yolduran zaman

çiçekler açmıyor polen kokuları sarmıyor ortalığı
silahlar patlıyor dumanlar yükseliyor
kabardıkça kabarıyor suç
denizi çöl ediyor

ağzımızda tuz tadı, elimizde kova
hayatın kuruyan kumsalında
acıyı bir doldurup
bir boşaltıyoruz

yıkık kentler gibiyiz suskun lambaların ışığında
yüzümüzdeki solgunluk tabutumuzun örtüsü
bizden başka kim var böyle, kendi ölüsünü bağrına basan

hüznü suretine tül yapan ülkem
ey acıların darası
bizim içimiz toprak yanması
içimiz kerbela
haydi topla kırıklarımızı bir araya

sussun ilahi
tamburun nağmelerinde
ucuşsun kelebeklerimiz

Müsade Özdemir