ah çocuk
bilmezmisin ne çok düş kurardık
geleceğinle...
sislerin ardına sakladığımız benliğimizde
çocukça bir anlam saklanırdı çehremizle...


yakışmadı
yakışamazdı
böyle mahsun bakışlarının ürkekligi
ne çok cesaret kapmıştık sözlerinin acılığında
pembe yalanların hüsranliğina kapılırken
yürek susup ağlardı biçareliğimizde.....


saf bir bakış sınarken pişmanlığımızı
suskunluk isyan ederdi
sessizliğimizle...
sımsıkı sarılırken geceye
gözlerin yaş olup akardı
aldırmazlığımda
ve yol verirdi gidilecek olan umut iklimlerine...

sahi çocuk
kaç ömür tükettim saflığında
kaç yürek soldurdum
suçlusu biz değilsek bu olanların
söyle
söyle
söyle de tarih tanık etsin yaptıklarımıza....


bilmezmiyim çocuk
masallarla uyutulan bir kuşağın
zerresi bile yokken düşlerinde
masalların gerçek bir gözde
saklandığını...

çiçek kadar güzel bir an
çiçek kadar kısa bir ömür sunulurdu
çocukluğuna
ve sen
isyan ederdin bu gidişe
suskunluğunla......

ah çocuk keşke susmak
kalmasaydı payımıza
yıkılmışlığımızdaki an’lık tebessümlerde
saplanan bir mıh olur yaşamın
çıplaklığında bedenlerimiz.......


suçsuzluğunuzun,
suçlusu olduk özlemlerinizde....


birikirdi yılların artıklari içimizde ve giderdi yol ile toprağa garipliğimizle......



umut oz