5
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1872
Okunma
Her dem içimizde sevgi beklentisi,
En kalabalıklarda bile,
Yüreklerimizde yalnızlık prangası...
Oysa ki sesli düşünsek,
Seviyorum demeyi öğrenebilsek,
Kardeş payı yapsak yalnızlıklarımızı
Ve kapatsak bütün sevgi borçlarımızı.
Tanımadıklarımıza günaydın desek,
Neden sorsak dertliye,
Derman olsak hastaya
Ve insanı insan diye sevebilsek.
Çocuk mutluluğumuz
Terk etmese bizi büyüsek de,
Kumbarada biriktirdiğimiz sevgileri,
Harcaya bilsek gönlümüzce.
Karşılık aramasak iyiliklerde,
Kötülükler cevapsız çağrı olarak kalsa,
Hiç üzmesek kimseleri,
Üzülmesek hiç bir şeylere
Ve sevsek insanı,
İnsanı, insan diye sevebilsek...
Yusuf ARDA
Şiirin sahibi
Cevap Yaz