Yalnızım üşüyorum sevdaya koşuyorum
Üşüyen hayalimle gönlünü okşuyorum
Yorulan dizlerime
Nereye soruyorum
Bürünemedi gönlüm
Sevda denen hırkaya
Figürünü çizmişim kalbimin köşesine
Her durağın başında hislenip bakıyorum
Şarkılarımda hüzün koparıyor tenimden
Gecelere uzanıp
Benzetiyorum ay’a
Arada bulutlara adımla söz ederim
Huzur veriyor gönle götürüyor sevdaya
Doğudan doğan güneş dolanıyor güneyden
Batarken çok hüzünlü
Renk veriyor dalgaya
İstemem sabah olsun karanlığa yeterim
Günahımla baş başa
El açarım duaya
Gözyaşı döküyorum örtüyor gecelerim
Rüyalarıma girme şarkını hecelerim
Başlarken yarım kopuk
Zül kaldı tümcelerim
Kestim umutlarımı
Yazmıyorum sevdaya
Yürüyorum hayale kaldırım döşüyorum
Her merdiven başında solumu okşuyorum
Sanki rüya gibiyim tende dolaşıyorum
Önümde siluetin
Bürünüyor edaya
Kadere keder demem kör olsada talihim
Bundan sonrası şansa bahtıma demiyorum
Gece yarımındayım şahit bana duvarlar
Çekmedim perdeleri
Engel olmasın ay’a
Dayadım şakağıma desteğim oldu elim
Artık son buldu sefam kıya yanaşıyorum
Hülyalara dalmışım
Yarım’dan sonra yokum
Gömdüm uykularımı
Gönül denen
Saraya.



18.01.09