Sevdim seni artık, aldım dünyama.
Layıksın sen benim kara sevdama.
Hakimsin sen ,hayalime rüyama.
Gönüldendir söylediğim sözüm benim.

İstersen boş ver de,istersen dinle.
Ferman geçmiyor ki bu deli gönle.
Diyeceksen eğer,inlersen inle.
Kara sevda ile yanan öz benim.

Acaba mılar la sensin bilmecem.
Sensin artık hem harfim hem de hecem.
Kalmadı ki ne gündüzüm ne gecem.
Bundan sonra, aşıklara iz benim

Sevda deryasına daldım seninle.
Solmaz gülkurusu buldum seninle.
Gülün kokusunu aldım seninle.
Aşk yolunda yorulmayan diz benim

Cennet kokusu gül kokusundanmış.
Çağlar boyu güle ömür adanmış.
Gül değil hiç,hep bülbül güle yanmış.
Bir üfleme ile yanan köz benim

Seni düşünür bu adamın seri.
Keşke olmasaydın sen benden geri.
Sevda deryası gönlüm,yangın yeri.
Aşk yangınına alışkın öz benim.

Aramızda olsa da derya deniz.
Sanma ki basit bir ruh ve de teniz.
Solmaz ki seni görmeden bu beniz.
Sadece maşukla gülen yüz benim.

Şimdiye dek bendeydi göçtü gönlüm.
Gönlün en güzelini seçti gönlüm.
Aşk urbasını gönle biçti gönlüm.
Kara sevda ile yanan öz benim.

Sevgi saygıyla gönlün zengin senin.
İşte bu gönülde olmaz nefret kin.
Sanma bulunur yeryüzünde dengin.
Sevda türküleri çalan saz benim.

Senin için yazılır elbet şiir.
İşte tevafuk,sen şair ben şair.
Güzel elbet, ne varsa aşka dair.
Sanırım aşka söylenen söz benim

Kötü söz söylemek ar gelir bana.
Bu sevdayla dünya dar gelir bana.
Leyla’nın çağdaşı bil ki yar bana.
Baharlar benim,kış benim yaz benim.

Cennet kokusu gül kokusundanmış.
Çağlar boyu güle ömür adanmış.
Gül değil hiç,hep bülbül güle yanmış.
Bir üfleme ile yanan köz benim


Mustafa EROL