Şu yalan dünyada...
Bir dinsiz ile bir hristiyan ,
Anlaşamadılar bir mülk işinde...
Hakem olarak yüce peygamberi seçtiler ,
"Resulullah (S.A.V.) ne derse , kabul dediler..."

Peygamber ikisini de dinledi.
Hristiyana " sen haksızsın..." dedi.
Yine anlaşamadılar.

"Bir de Hz.Ebubekir baksın" dediler.
Ve oraya geldiler...
Hz. Ebubekir başkaca bir şey demedi...
Sadece dinledi.
Peygamberden farklı bir yorum getirmek istemedi...
"Ben ayrıca bir şey söyleyemem...
Şöyle olsun, böyle olsun da diyemem..."
"Peygamber ne buyurdu ise ,
İşte o dur işin doğrusu..." dedi.
Hristiyan yine kabullenmedi.
"Gel bir de Hz. Ömer’e gidelim..." dedi.

Geldiler Hz.Ömer’in yanına...
Hz. Ömer her ikisini de dinledi.
Bir iki dakika müsaade istedi...
Bir şey söylemeden dışarı çıktı...
Kılıcını takındı geldi...
Tekrar sordu olayı...
Her ikisi de tekrar olanları anlattı.
Hz. Ömer’i olay iyice heyecanlattı...
Ve "Sen peygamberin emrine ,
Kararına itiraz mı ediyorsun ?..."
"Sen bu hükme haksız mı diyorsun ?..."
Dediğinde hristiyan iyice kudurdu...
Hz. Ömer nefesini tutup durdu..

"Sen peygambere ve hakka karşı geliyorsun öyle mi ?..."
Buyurdu.
Kılıcını çekip birden , kafasını uçurdu..
"Götürün bunun başını ve cesedini ,
Hakka , peygambere karşı gelenin sonu bu..." dedi.

Hristiyanın ailesi koştu oraya buraya...
Sonunda peygambere şikayet ettiler ,
"Bu nasıl iş, bu nasıl adalet ?..." dediler.
Kesik başı görünce şaşırdı peygamber ,
"Çabuk gelsin Ömer , verin haber..." dedi.
Hz. Ömer’ i çağırırken öfkelendi.
Birden Cebrail ayetle indi...
"Her kim ki peygambere karşı gelir,
Emirlerine itaat etmez...
Kararına itaat etmez...
Allah’a karşı gelmiş gibidir..."
"Allah’a karşı gelenin ise ölümü haktır..."
Hz.Ömer bütün bunları önceden bilmiş gibidir...

Peygamber karşısında buldu Ömer’i ,
"Evet ya Ömer ! bütün bu olanlar doğru mu ?"
Hz. Ömer gayet kendinden emin...
"Evet ya Resulullah doğrudur...
Peygamber buyruğu hak buyruğudur...
İtiraz edenin de sonu budur...
Hak kimin ise haklı odur..." dedi.
Peygamber üzgün üzgün baktı ,
Başka bir şey söylemedi...