Gözlerin kamaştığı noktaydın sen.
Uçuk kaçık hallerin tadı,
Uçurum uçurum göklerin yaklaştığı rüyaydın.

Sen bittiğini hissettiğim an
Başlamaya hazır nefes gibi,
Sen gittiğini düşlediğim ömrün
Son deminde yaşanan ilk heves gibi,
Yalnızlığa uğramış yolların aksi,
Sen başkasın.

Ne yoldaşın yolunda belalı,
Ne sırdaşın sırrında acısın.
Sen her rüya gibi anlamlı,
Sen başımın tacısın.

Yine mi sen?
Dolan gözlere umut gül diyen.
Yine mi sen?
Yalnızlıklara inat yine gel diyen.

Bir sade öpücük duygulara eş özlenen.
Bir taze anı, güzel bir an tek istenen.
Umut her an içimden, yani tek ihtimal yine sen.
Ve hüzün, yasak duygulara karışım, inat, ayrılık değil,
Bir sıcak bakış, sevgi, mutluluk hep beklenen.

Yine mi sen?
Hayallerin halden bilmez yüzü.
Yine mi sen?
Olur olmaz hallerin çelişki küpü.

Gözlerin karıştığı noktaydın sen.
Deli dolu hallerin tadı,
Sıra sıra dağların dağıldığı rüyaydın.

Sen bütün uğraşlarda yaşanan amaç gibi,
Sen her izdihamda bulunan heyecan gibi,
Ümitsizliğe kapılmışların aksi,
Sen başkasın.

Ne aslanın ağzında faydasız,
Ne denizin dibinde imkânsız,
Sen olabildiğince varsın.
Sen umudumun tadısın.

Yine mi sen?
Yorgun ayaklara yol gösteren.
Yine mi sen?
Bitkin yüzlere başlamayı öğreten…

Sadece başlamak, yeniden bitmemek için.
Sadece mutluluk, aniden düşmemek için.
Ve sevdamız, aç sevdamız bizim.
Sınırlar bir yana, sınırsız umutlar için.

Gözlerin konuştuğu noktaydın sen.
Kalbimin coşkulu akıntısı,
Görmek istediğim, duymak istediğimsin.
En beyaz yalansız karşımda…

Yine mi sen?
Yine mi sen? İyi ki varsın.


Mutlu ASİLDÜŞ