Kötülükte nefsi kahraman yapıp,
Kendini padişah görmeye kalkma.
Sürüyü kurtların önüne katıp,
Şu dünyaya düzen vermeye kalkma.

Bülbül gibi gül dalına konmadan,
Sevgiyi saygıyla her dem anmadan,
İçi yanan ile için yanmadan,
Yangına körükle girmeye kalkma.

Aklın fikrin şehvetini beslerken,
İçi bozup gittin dışı süslerken,
Sevmediğin şeyi ele isterken,
Haklıyı haksızca yermeye kalkma.

Dost bildin bileli iblis dostunu,
Zehirle kızarttın yine tostunu.
Necaset bulaşmış kirli postunu,
Mazlumun üstüne sermeye kalkma.

Dert sarmak bir yana dertler açarken,
Servetin üstüne servet katarken,
Nerde düşkün görsen tekme atarken,
İnsanlık zevkine ermeye kalkma.

İyilik güzellik cömertlik zorsa,
Kalbinde cimrilik tohumu varsa,
Gönlün bir saksıdan daha da darsa,
Muhabbet gülleri dermeye kalkma.

Korkak yaşayarak yiğit görülsen,
Neye yarar böyle sevsen sevilsen,
Öfkeni yenecek güçte değilsen,
Kendini meydana sürmeye kalkma.

Yaralım yüzünden ar’ı kaldırıp,
Sağır kulaklara davul çaldırıp,
Taş atana değil taşa saldırıp,
Seni duymayana ürmeye kalkma.

22.03.2000...mustafa yaralı

HADDİNİ BİLMEYEN NEFSİME..!