Korkarak sakladıgım tum oyuncaklarımı.
Yanıma almak istıyordum,
çocuksu cizgi film savaslarımda.
Yalnız kahvaltılarımdan,
nedensiz uyanıslarıma kadar küsmek.
Yeniden gulmek,
ugruna herseyi kabul etmek istiyordum oysaki.

Sevinerek sevişmek ,
cocuksu guluslerde saklı olan masum bakıslarımı arıyordum,
Sen olmak istiyordum oysaki tir tir tittrerken içim,
Yine bir cesaretle eline doğru uzatıyordum elimi,
Ne kadar uzak olsanda,
en azından vardın, buydu avunmam,
Kanmam,
evet hep bu kanmalarımın suçuydu şimdiki şüphelerimin gerçek yüzü,
Ne sendin nede geçen sessiz zaman,
bendim biraz, ne olur hadi elini uzat niyeki bu nazlanman…

İşte bir sabah iki sabah, kaç sabah kaç gizli şehir,
kaç içine kapanık duş sıcaklığı,
Sadece gülen gerçek yüzler
ve her yüzden ayırt edebilidiğim sen oluversen,
çıkıp gelsen…