Eyy gönlümün has konuğu, çektin perdeyi gözümden !..

Bir kül yutmaz köseğiydim (1), dersimi aldım közünden !..




"Hikmetler"in Anzer baldı, tadı damağımda kaldı,

Bakışlarımı düzelttim, kendime geldim sözünden !..




Nöbet saydım darlığımı, fikreyledim varlığımı,

Benliğimde duya göre, özdenlik sağdım özünden !..




Yüzyıllar epritemedi Yesevî öğretisini,

Baba erenler diliyle çağımı süzdüm gizinden...




Bilmem ki, nasıl anlatsam, bir ana sığan cümbüşü,

Beş vakit şimdiki zaman, indim yokuşu düzünden ...




Zevk ederken oluşları, umutlarım çiçek açtı,

Düşüncemin buluşları, verdiğin ilham yüzünden !..




Yakın eyledim uzağı, bozdum kapanı, tuzağı,

Yaktım bütün gemileri, mutluluk emdim hüzünden ...




Bilge’yi zindandan aldın, nice sarp yollara saldın,

Yalın ayak, düşe kalka, aşkı derledim izinden !..