Sevdiğim ceylanım gül yüzlü yarim,
Ben artık vuslattan umudu kestim.
Mahşer bile seni vaat etmez oldu,
Şimdi boşunadır canıma kastım.

Aşkımı kalbime gömdüm artık ben
Belli sevmemişsin meğer beni sen,
Gerek yok yanmaya artık yeniden
Şimdi boşunadır isyanım restim.

Gözümde yaş sana sel oldu aktı
Sevdan ateşlerde kavurdu yaktı,
Gönlüm dağ olsada yoluna çıktı
Ferhat gibi aşkı zirveye astım.

Çöl oldu hasretin beni yandırdı
Kar oldu sitemin yağdı dondurdu,
Bazen bir gülüşün samı dindirdi
Kızgın kumlarına acıyla bastım.

Diyar diyar gezdim peşinde senin
Kalem oldum hilal kaşında senin,
Ölümü bir damla yaşında senin
Diledim ben sensiz hayata küstüm.

Aradım sevgini her izbe yerde
Sandım ki üstünü kapatmış perde,
Gözümden gönlüme aktığın ferde
Bağladın dilimi lal ettin sustum.

Avareden beter divane oldum
Gülüm diyen dildim andıkça soldum,
Sende aşk ararken kendimde buldum
Ama Kerem gibi hicrandı üstüm.

Pervaneye döndüm sevda çarkında
Gönlün hiç olmadı bunun farkında
Sensiz gülsüz kalan gönül parkında
Delice hoyrat bir yel gibi estim.

Gönlümde yıllanmış şarabım benim
Vazgeçemediğim tûrabım benim.
Susuz bu vahada serabım benim
Mecnun oldum gülüm sensiz kan kustum.


turgay coşar
08/nisan/2008