Sırça bir cam dı yüreğim
Çoklu insanların sesin de çığlık
Varlığımın önemsiz küçüğüydüm
Güneş parlatırken sırça yüreğimi
Bakışım hep yaşama dönük kalırdı
Gece kondu mahallesinin çamurunda

Yaşama uzanan hangi eli kırmadılar ki
Yokluğumuzu varlık yapan urgancılar

Bereketi çalınmış topraklara yolcuyuz
Ayağında kara lastik olanlar şanslı
Hem okuyup hem çalışan çokluğuz
Kimimiz tamirci çırağı kimimiz marangoz
Gözlerimiz boncuk boncuk alnımız ter

Mutlak her evden birimiz tecrit
Geleceğimiz çizilmiş haritasız sokaklarda
Avucumuzda misket yüreğimiz de inadına umut
Kaç kez kırılmıştır sırça yüreğimiz

Kopardığımız ekmek kadar beyaz düşlerimiz
Umutlarımız genç
Bakışlarımız engin ufuk
Yastığımızın altında ihtilal işgaller
Yarınlarımız illegal

Şimdi evrensel yırtılıyor her coğrafya
Tepemizde misket bombaları
Evimiz de barut kokuları
Dünya haritalara bölündü
Hangi birliği bölmediler ki
Yüreğimiz sırça cam
Hangi camı
Hangi cana kıymadılar ki
Bedenim yola sarkan bir dal.



06.01.2009
SOKAK ŞAİRİ