ağaçlar saygıyla eğiliyor önünde
rüzgarla vals yaparcasına,
selamlıyor güzelliğini.
yağmur yağıyor itanbul sokaklarına
yavaş yavaş ıslanıyor
arnavut kaldırımlarında
bedenim.
titrek sokak lambalarının altında gülümsüyorum
sırılsıklam dünyaya
ve
hiç sahip olamadığım
sana...
kuşlar,ağaçlar dile geliyor
ardından ’gitme’ diye.
dönüp bakamıyorsun
bir daha asla geriye
ardında bıraktığın herşeye
ve
hayallerine.
bir mezarın başında ağlıyorum
sırılsıklam dünyaya
ve
hiç sahip olamadığım
sana...