gözlerimi kapatınca kömür karası gözlerin geliyor ruyama
kalem gibi kaşların,
Özlem duyuyorum kokuna, tenine,
saçlarına dokunmaya,
alıp götürüyor beni güzelliğin
dünyanın en ücra köşelerine,
ben gelince yanına dudaklarım kilitleniyor
kelimeler sıralarını şaşırıyor
cümle içinde,anlamlarını yitiriyorlar birden.
mektuplarımda noktalar kaçıyor benden
virgüller kovalıyor cümlelerimi,
Sana dair ne varsa yazmak geliyor içimde
Noktasız bir hayat misali yaşıyorum seni
Yazılarımda,
Gülüşünde bulutlar dağılıyor,
Güneş önünü seninle aydınlatıyor,
Ay’da seni görebilmek için güneşle savaşıyor,
Yıldızlar bir melodram izliyorlar yukarıdan,
Bir başka geçiyor zaman seninle
Geleceği olmayan
Dünü unutan
Bugünü yaşayan
Bir kelebek gibi,
Bırak hiç konuşmadan seni seyredeyim
Bir köşede,
Dokunamasamda hissedeyim
Düşümde,
Rayihanla geçiyorsun önümden,
Uzatıyorum elimi dokunmak için tenine,
Kayboluyorsun dokunamıyorum ellerimle,
İzin ver zikredeyim ismini,
İzin ver virgüllü hayatlar yaşayalım seninle,