akşam oldu kayboldu ışık saçan güneş
aydınlık karanlığa gebe, Vuslatsa Şafak Vakti
Belki doğar belki doğmaz bir daha güneş
Ya kopuverirse kıyamet bekleyiş o bekleyiş

gece yüreklere pusu kurar
kimi hasret, kimi dert, kimi de çile içinde
hepside olacak yarına ümit ekti
belki biçer tınar savururuz
belki de bir avuç toprak kalır elimizde avunuruz

insanlık bu ya işte bir varız bir yok
ümitse hiç tükenmez yarın çok
ondan bunda bana neki ben varım ya
dünya bana dar gelir başkasına yer yok
ümit ya bu kıyamete daha çok
bilmez azrail ensesinde nefes emanet
işte insanız ya öylesine etten kemikten
bütün insanlar ölür bir ben kalırım
yer yüzünde olanlar hep bana ait
Unutmuşuz sevmeyi sevilmeyi
çok görmüşüz sıcak bir gülümsemeyi
tutmamışsız düşlenin elinden
bir tekmede benden olsun diye
kakıvermişiz çukura bana ne diye

SEVMİYORUM BÖYLE İNSANLIĞI
KİMİN İSTERSE ONUN OLSUN
BİZE DOSTLUK GEREK DOSTLUK
BİZ İNSANLIĞA DOSTLUĞA MUHTACIZ