ihaneti sevdama bedel sayan
bendim
gecede ağlayan ses

aç yalnızlıkların kızıl bahçesinde
sözcüklerinle yarattığın
bendim..

ellerinin sıcaklığıydı
ayazlarım
gülen bakışlarındı
şefkatim

uzak bir kavşakta
hayata dönüş anında
sarsılan
bendim..

korkunun telörgülerinde
yüreğimi idama
yalnızlığımı müebbete bırakan
bendim..

giden bendim
azgın tutkuları bırakarak
arkamda
yalnızlığı paylaştırıp
iki yüreğe
soğuk vedalarda gülümseyen
bendim..

giden bendim senden
acımasızdım belki
nedensiz korkak
cür-et/sizdi yüreğim
oysa bıraktığım
sen değildin
o akşam
bendim..

bir gül bahçesiydi
mavi bir umuttu
gökyüzüydü
bıraktığım..
korkaklığın cesaretiydi

giden bendim
renklerinden sıyırıp
şafakları
griliğe dönen
bendim..



birsence..