Nedenbu kadar sevdirdin kendini bana, neden girdin hayatıma, belkide benimde hatamdı, sende bir farklılık yoktu, değişen bendim belkide hayatımaseni katan benimdin...
Şimdisen herşeyden habersiz rutin işlerini yapmakla meşgulsun,sevdiklerinledevam ediyorsundur hayatın akışına, bense bir yanı eksik kalmışgibiyim...
Üzülmenin hergün bir beklenti içinde olmanın bir faydası yokmuş meğer, sadece acı vermekten başka...
Şimdisana dair seni hatırlatacak ne varsa silmeye başladım hayatımdan,biliyorum pişman olurum ama su anki ruh halimle herseyi unutmak istiyorum...

Ortada bir “ama” varsa; ondan önce söylenen herşey boştur, unut gitsin
onsuzlukta olmak seninle.. ölmeyi beklemek nefesin nefesimde..
Seninle olmak bugünlerde ve yarınlarda.. senin olmadığın dünler yaşanmadı ki hiç..

Ölmeye razı olanlarız biz yasaklı ve imkansız bir aşkın gölgesinde..
Sessizliğin içinde çocuk gibi ağlarken sensizliğe yinede seni anmak ya da daha çok batmak yalnızlığın derinlerine.
İsyanlarımız gök gürültüsüyle birlikte sağanak sağanak yağıyor bu kentin üzerine.

- “Vücudunda benim bıraktığım izler olmalıydı”
- “Olmalıydı...ama yok işte olmuyor, olamıyoorr..”

isyan tadında yalnızlığın koynunda.. simsiyah gecelere dayarken başımı..

- “yasaklım en imkansızım olsan da seninle olmak senin varlığını bilmek bile yetiyor bana... seni sensiz sevmeyi öğrendim ben..”

- “Öğrenme sakın.. Beni benimle de sev. Yokluğuma alışma.”

İmkansızlığın en imkan sınırına ulaşmak seninle.. gözlerimden akan yaşlara inat.. yokluğun ölümün diğer adı..

seni seviyorum dediğim her an titresin yeryüzü , tıpkı kalbim gibi ... tıpkı kalbin gibi
artık benim olan , bendeki senin kalbin gibi...
çocuk yüreğim kabullendi seni tüm sevecenliğinle. seviyorum seni demek için burdayım kalbindeyim, ruhundayım. seni seviyorum..

Canına can olmayı seviyorum.
seni seviyorum diyebilmek için geldim bu dünyaya... seni seviyorum

Bitmiyor ki isyanlar.. bitmiyor ki imkansızlıklar..

Hiçbir ten sen gibi kokmuyor. Hiç bir ses sen gibi huzur vermiyor.

Bu vücut gün doğumuna dek sadece seninle yanmalıydı..
bu kopası başım sadece senin göğsünde yatmalıydı..
ama yok işte yookk..olmuyoorr olamıyoorr

hesabını kimden sormalıyız. Kendimizden mi.. birbirimizden mi.. hayattan mı..

kendi seçimimizdi bu, bile bile girdik bu yola. Acıya razı olduk. Yangınlara bile bile attık kendimizi.. Yanmayı seçtik.
Ay çekiliyor yavaş yavaş... gözlerim ağarlaşıyor, evimde sessizlik, beynimde düşünceler...güzel hayaller, kabuslar birbirine karışıyor. Varlığını düşünmek gülümsetiyor, yokluğun rakımı zerre dönüştürüyor.
birbirimiz için yanmak yazılmış bize gece gözlüm..
yazgımızı yaşayacağız seninle...
Başka çare yok..