dört bir yanımı sararken türlü belalar
kan kırmızısı bayrak üşür
memleket başkalarına yurt olurken
deli sevdalı yürekler haykırır sadece
şer odaklar alabildiğince gülmece
incir ağacı dikilir onasırlık tarihe
kişnemeyi unuttu yağız atlarım
Çankaya’da biten gül değil, zakkum çiçeği
ağlaşır çocuklar bir dilim ekmeğe
Üsküdar’dan atlar geçeli seneler oldu
ağalık düzeni yeni yetme veletlere kaldı...



’kimi boğazlasak’ der mafya magandaları
şehir derdik, şimdi köşe, bucak pislik
mahallelerde kuşatılmışlık
sokaklarda çift tabancalı herifler
açlığa ramak kalmış halkım kimsesizliklerde
hani başımız dik yürüyecektik
sömürüye aman vermeden yumruklayacaktık
nerede kaldı kavilleştiğimiz zamanlar
ölüm gezerken sokaklarda korkusuzduk
bir paçavrayı yakardık halkımızın önünde
coşkumuz eksilmezdi her yeni doğan güne
karanfiller yeşertirdik taze yüreklerde ...



bir köşeye çekilmiş sessizim haksızlıklara
emperyalist kemikçileri ortalıkta
yangın yeri Ata’mın şehri Ankara’mız
satılmışlıklar, ruhsuzlar baş tacı edilirken
lime lime parçalanır yurdum sesim çıkmaz
vefasızlıklara küskün yüreğim kanar
halsiz, yarınlara ışığım sönük beklerim çaresiz
bittim, öleceğim ayları sayıklarım
bir ses verin, omuz olun dirileyim yeniden
bahar tazeliğinde zindeleşeyimde
kahhar tokadım şaklasın hayasızların suratında
ne patagonyalısı, nede zakkum çiçeklisi
pay-ı taht olsunlar memleketimizde !..


Zafer Direniş
...