0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
910
Okunma
bitmesini bekledim hep
yağmur gibi yağan kurşunların
karanlık çökerdiğinde
üstüme yürüyen korkuların
yüreğimin mizahindaydı
bir senaryo mu bu
kahramanı olmayan bir oyun mu
karış karış kokan feryatlar
toprağıma adanmış sanki
suçsuz yere yapılan işkenceler
gencecik bedenlerde iz bırakmış
görünce içim sızlardı
etarfıma bakınamıyordum
zifiri yalnızlığıma gömülüyordum
her şey çocukluğumda başladı
garip duygular ve korkular
acı tecrübelerdi bunlar
güzel günlere gebleşmişti yüreğim
son bulmalıydı artık
kulaklarımda çınlayan kurşun sesleri
evet sona yaklaştık
artık ne acılar ne de korkular...
RIYO...
