Gemiler demir atacakken
Deniz çekilmiş.
Gayrı benim bu dünyadan
Elim eteğim çekilmiş.
Dönme dolaba koydum ruhumu,
Döner de döner.
Erir lavında gönlüm bu hârın,
Yanar da yanar.
Nerdedir şelaleler,
Nerdedir med cezir?
Uhrevi bir geceden arta kaldı,
Bedenimdeki hastalıklı özlem.
Söz bitti, düşler sancıda;
Gözyaşı yasta,canan hasta.

11 Aralık


Kolay mı sanıyor ki yürek
Sessizce gitmek, nemimize gerek!
Atan sen ol toprağı, koca bir kürek…
Kırpmam gözlerimi…üzülme.
Bil ki bu, yürekteki tek dilek.
El ağlar, dil ağlar, göz kapanır.
Gömüldü sanılan bedende yürek ağlar,
Duaya kalkan elleri kim bağlar?

12 Aralık



Canım...
Ah canım
Öyle yandın
Öyle yaktın ki...
Dumansız
Bir garip iç sızısı oldun...
Yıkıp gittin.
Bulut oldun,
Gözyaşı oldun...
Rüzgar oldun,
Esip geçtin...

Şimdi
Yalnızlığımda sarıldım kendime
Yangınımda yaktım ellerimi,
Ayaklarımı
Ve şu lanet kalbimi.

Öl be canım
Öl...
Yokluğumla avunayım
Kendime sarılayım...
Uçurtma olup
Sessizce gideyim.

20 Aralık



Sindin yalnızlığın loşluğuna
Ürkek ve sessiz
Işığını söndürüp fenerin
Daldın maviliğe.

Hayatın bilinmezliğinde
İplere sarılı kuklalarken
Kendi kararlarını veremeyen
Gölgeler olduk.

21 Aralık



Nedir bunun adı?
Serap olması mı hayatın?
Kar olması mı umudun?
Nedir bunun adı?
Yağmurda tuz olmak mı?
Güneşte buz olmak mı?
Nedir bunun adı?
Dalgada savrulmak mı?
Gölgede yok olmak mı?
Unutulmak mı?
Yitmek mi?
Ölmek mi?
Ne?

22 Aralık 2008
Serap Hoca